Το Άργος δεν έζησε δραματικές αλλαγές εξαιτίας του σιδηροδρόμου. Μπορεί να μην άνοιξαν διάπλατα οι πύλες του Παραδείσου, όμως τα κέρδη ήλθαν αργά αλλά σταθερά. Δημιουργήθηκε γι’ αυτό εναλλακτική λύση επικοινωνίας με το εθνικό κέντρο και με όποια αγαθά αυτό συνεπαγόταν. Οι εισαγωγές των αναγκαίων αγαθών διευκολύνθηκαν, ενώ οι εξαγωγές απέκτησαν νέες δυνατότητες. Η «πόστα», δηλαδή η αποστολή αγροτικών προϊόντων του αργολικού κάμπου στην ελληνική πρωτεύουσα με το σιδηρόδρομο, άνοιξε μια νέα προοπτική για τους παραγωγούς. Ταυτόχρονα ο σιδηρόδρομος διευκόλυνε τις επαφές της βιοτεχνίας της πόλης με τα γειτονικά αστικά κέντρα (Τρίπολη κυρίως και Ναύπλιο). «Οποία η αντίθεσις του Άργους από την Κόρινθον», γράφει ο δημοσιογράφος Γ. Παρασκευόπουλος. «Εις αυτήν κόσμος σποραδικός, εις το Άργος πλήθος μυρμηγκιών, καθ’ οδόν, εις τα καφενεία, τα καπηλεία, την αγοράν, την πλατείαν, τα εργαστήρια. Ζωή εδώ και εμπόρων και παραγωγή και πλούτος».
Όμως
-και αυτό πιστεύω είναι το πλέον σημαντικό- ο σιδηρόδρομος θα δώσει τέλος στην
απομόνωση του Άργους, που για δεκαετίες επαναπαυόταν νωχελικά στην επάρκεια της
κατά βάση αγροτικής οικονομίας του. Έως τότε ο Αργείτης που φιλοδοξούσε να
μεταβεί στο εθνικό κέντρο θα έπρεπε να μεταβεί είτε πεζός είτε εφ’ αμάξης στο
Ναύπλιο και από εκεί να πάρει το ατμόπλοιο για Πειραιά, ή να μεταβεί έφιππος
μέσω Δαλαμανάρας, Κατσιγκριού, Καρακαλά και Λυγουριού στο λιμάνι της Επίδαυρου
για να εξασφαλίσει από εκεί ιστιοφόρο για Αίγινα - Πειραιά, να ακολουθήσει
δηλαδή ένα πανάρχαιο δρόμο, που στα τέλη του ΙΘ' αι. μόνον ταλαιπωρία
υποσχόταν. Χερσαία διαδρομή προς την Αθήνα ήταν αδιανόητη. Η διάβαση των
Σκιρωνίδων Πετρών δεν ήταν ασφαλέστερη απ’ ότι ήταν στα χρόνια του Θησέα!
Η
διάρρηξη αυτής της απομόνωσης, η έγκαιρη άφιξη του ταχυδρομείου και της
εφημερίδας, οδήγησαν την πόλη -ή τουλάχιστον συνέβαλαν σημαντικά να οδηγηθεί-,
παρά τη σταφιδική κρίση, σε μια αξιοσημείωτη οικονομική, πνευματική και
πολιτιστική κινητικότητα. Έτσι στις αρχές της δεκαετίας του 1890 -το 1894 φαίνεται
πως είναι το κομβικό σημείο- θα εμφανιστούν οι πρώτες συλλογικές παρουσίες των
οικονομικών και πνευματικών δυνάμεων του τόπου. Ιδρύεται ο εμποροβιομηχανικός
σύλλογος, κάνει την εμφάνισή του ο Δραματικός σύλλογος «Ευριπίδης», ιδρύεται
πρόχειρο θέατρο, κάνει τα πρώτα δειλά βήματά της η Φιλαρμονική και τέλος
ιδρύεται ο «Δαναός», ένα σωματείο αντίγραφο του εν Αθήναις «Παρνασσού» με
πρωτοπόρες για την ελληνική επαρχία ιδέες. Αυξάνει με γοργούς ρυθμούς ο αριθμός
των επιστημόνων του τόπου και τέλος το Άργος φτάνει με αισιοδοξία στην καμπή
του ΙΘ' προς τον Κ' αι.
